Güne Doğan Özlemlerimiz

Sabahı geceden ödünç aldık yine. Şarkıların en güzel makamıyla başladık, sonbaharın tüm hüznü ayaklarımızın altına, ezilen yapraklarla düştü bir Kasım gününde... Günlerden pazar. Telaşsız, sakin dinlence günü kimine, kimi yorulmuş dinlenmekten, koşturmaca içinde. Hala uyuyanlar var günü tatil diye, bir de hala uyumamışlar. Onlar bilmiyor günün aydın olduğunu henüz. Radyolar, televizyonlar bağırıyor haberleri, öleni, yaşayanı. Evimin su borusunu hiç terk etmeyen güvercinler halâ yerinde, üstelik çoğalarak. Pencere önü ve bahçe saksıları, onları ertelemiş olma telaşım bir kelebek kanadı gibi içimde titriyor. Bugün ezan vaktine denk gelen uyanış ve o şarkının yüreğime bıraktığı burukluk hiç geçmeyecek gibi. " Ah bu gönül şarkıları " Ne zaman eskittik ’ eski ’ adını verdiğimiz şeyleri bilmiyorum ama, tüm duyularımla tanıdığım her şey benimle yaşıyor. En çok da ’ özlemek ’ adını verdiğimiz o duygu... Dilerim ; bir gün eskitmeyi başarırız içimize kötülük ve acı veren tüm duyguları...