Unuttuk Rabbim Affeyle

Asrın imansızlığının ağır imtihanlarının şahidiyiz her birimiz. Bir kaç saatlik veya bir kaç günlük dinginliğin ardından nefsi muhabbetlerin kucağına atılmış olmaktan sakınmayışlarımız ahiretimize ateş topları olarak atılıyor. Dünyalık geleceği düşünürken asıl geleceğimizi mahviyate düşürmekten alıkoyamadık kendimizi. Oysa idrak edebilsek, yanlızca duymakla kalmasak ’’ Şu kısacık fani hayatımız için ebedi olan ahiretimizi ateşe atmazdık.’’ Çağın getirilerinden çağa karşı toplayabilsek aklımızı, kalbimizi, beynimizi.. Yaşanmışlıklardan ders almayı becerebilsek.. Sandık ki kalıcıydık. İnsan oğlu konar göçerdi unuttuk. Ne çabuk ve ne çok unuttuk. Geçtik kendimizden.. Asra yenik düşmekten ağır imtihanlarla kurtuluşa erdi kimimiz. Kimimizse farkındalıksız bir çırpınışta.. Sandık ki tanık olmasa beşer uyanınca geçerdi. Uyandığımızı sandığımız uykulara yeniden yeniden dalmaktan kurtulamadık. Fani hayatın ahiretin numuneleri olduğunu, asıl mutluluğun ahirette olduğunu, bu dünyada kaybedenlerin diğer dünyada kazanacağını ne çok unuttuk ve ne çabuk unuttuk. Bizi hiç yoktan ihya edeni varlığımıza sonsuzluk sunan Rabbimizi nasıl unuttuk.! Şimdi Ey Rabbim! geçmişinden günahkar kulların olarak yarınlara tevbelerle koşarak geliyoruz. Yeniden ve yine hatırladık ki hatrımızı en çok sayan sensin. Dualarımıza tevbelerimize icabet edensin. Günahlarımızın yanında büyüklüğünü göster. Affeyle, mağfiret eyle ve bizi kabul eyle... Amin MBY